برای فرانتس بکن بائر، قیصر فوتبال آلمان

فرانتس بکن بائر یکی از اسطوره های بی بدیل نه تنها فوتبال آلمان، بلکه کل دنیا بود. یک مغر متفکر در قلب خط دفاعی، که قدرت رهبری و البته حمل توپ بینظیری داشت. بسیاری معتقدند سبک بازی او، فراتر از زمان خود، و مبدع برخی وظایف و حرکات در فوتبال امروزی است. او که لقب قیصر فوتبال را با خود یدک میکشید، افتخارات بسیاری به عنوان بازیکن، مربی و مدیر فوتبال به دست آورد. شاید کم تری فردی در دنیای فوتبال پیدا کنید تا در همه این زمینه ها به موفقیت رسیده باشد. او که در 7 ژانویه 2024 و پس از سال ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری در سن 78 سالگی از دنیا رفت، میراث جاودانه ای برای فوتبال به جا گذاشت. میراثی که هر آلمانی و البته هر هوادار بایرن مونیخ به داشتن بازیکنی چون او افتخار میکند.

در مسیر ستاره شدن با فرانتس بکن بائر

فرانتس در 11 سپتامبر در سال 1945 در مونیخ به دنیا آمد. فوتبال را از سن 6 سالگی و در تیم اس اسی مونیخ 1906 آغاز کرد. تا سرانجام در سن 13 سالگی به عضویت تیم نوجوانان بایرن مونیخ درآمد. او که راه ستاره شدن را پیدا کرده بود، در سن 19 سالگی و خیلی زود به تیم اصلی بایرن راه یافت. حضوری که برای سیزده سال ادامه داشت و او تا 32 سالگی تبدیل به یک رهبر در خط دفاعی مونیخی ها شده بود. او در این سال ها افتخارات بسیاری را همراه با بایرن مونیخ به دست آورد. البته که این تیم در آن سال ها رقابت جدی تری با دیگر تیم های آلمان داشت. و همانند این سال ها به راحتی جام ها را درو نمیکرد. بی شک حضور جوانانی چون فرانتس بکن بائر، گرد مولر، سپ مایر و … در کسب این عنماوین برای مونیخ موثر بود.

584 بازی برای بایرن مونیخ در تمام این سال ها، او را تبدیل به یک عنصر مهم در قلب دفاعی این تیم کرده بود. بازیکنی که نه تنها در این پست به خوبی مانع از حملات حریف میشد، بلکه در حملات نیز شرکت میکرد. در واقع یکی از بارزترین ویژگی های بازی فرانتس، نفوذ به جلو و پوشش خط دفاعی در فاز جلوتر بود. ویژگی که به صورت یک مدافع سوئیپر آن را انجام میداد. قدرت حمل توپ بالا، ویژگی که برای بازیکنان امروزی بسیار مهم است، در آن زمان سبب تمایز فوتبال او شده بود. به همین خاطر حتی در آن زمان نیز او را یک مدافع متفاوت و مدرن میشناختند. این قدرت بالا بازی او سبب شد تا خیلی زود و در سن 20 سالگی به تیم ملی آلمان غربی نیز دعوت شود.

قیصر فوتبال متعصب و مستحکم

شاید زمانی که او در کودکی طرفدار مونیخ 1860 رقیب اصلی بایرن بود، خیلی ها به تعصب او شک کردند. زمانی که در دیداری مقابل مونیخ در رده های پایه با یک سیلی مواجه شد، مسیر فوتبالی او تغییر کرد. تا سر از بایرن مونیخ در آورد. اما بکن بائر که فوتبالیستی محبوب و با وقار بود، بارها و بارها نشان داد که علاوه بر یک بازیکن کلاسیک و محترم، متعصب و مستجکم نیز هست. بازیکنی که در خط دفاعی نه با خشونت، بلکه با تفکر و تکنیک خود تیم را رهبری میکند. بی شک یکی از صحنه های ماندگار فوتبال مربوط به نیمه نهایی جام جهانی 1970 در بازی مقابل ایتالیا میشود. جایی که در حین بازی دچار شکستگی کتف میشود. از آنجایی که تیم تعویضی نداشت، فرانتس بکن بائر با دستی باند پیچی شده به بازی ادامه داد.

این صحنه یکی از صحنه های تاریخی برای فوتبال آلمان و البته فوتبال دنیا است. در آن بازی مشخص شد که تسلیم شدن در خون شماره 4 ژرمن ها نیست. این فداکاری و نمایش تعصب برای یک بازیکن، صحنه ای غرورانگیز برای تماشاگران و البته ژرمن ها بود. کاری که باعث شد نه تنها مونیخی ها، که ژرمن ها نیز به آن افتخار کنند. از این صحنه حتی امروز نیز برای نمایش تعصب یک بازیکن به تیم و کشور خود استفاده می شود. البته که برای ماندگاری قیصر فوتبال آلمان دلایل زیادی وجود دارد. اما همین یک صحنه از نمایش تعصب او در لباس کشورش، کافی است تا او را در زمره یکی از بهترین ها و ماندگارترین بازیکنان تاریخ این کشور قرا داد. بازیکنی که راه قهرمانی و موفقیت را به خوبی در لباس ملی و باشگاهی بلد بود.

قهرمانی و قهرمانی در بایرن و تیم ملی آلمان

شاید یکی از ارزشمندترین افتخارات باشگاه بایرن مونیخ سه قهرمانی پیاپی این تیم در اروپا باشد. افتخاری که در سال های 1974، 1975 و 1976 به دست آمد. عنوانی که در هر سه دوره رهبری به نام فرانتس بکن بائر در خط دفاعی این تیم حضور داشت. او در سیزده سالی که در بایرن مونیخ حضور داشت، موفق به کسب 13 جام مختلف شد. البته که افتخارات قیصر فوتبال آلمان به رده باشگاهی محدود نمی شود. چرا که او توانست در تیم ملی آلمان در سال 1974 قهرمانی جام جهانی را نیز به دست بیاورد. همچنین کسب قهرمانی در جام ملت های اروپا سال 1972 نیز یکی دیگر از افتخارات مهم بکن بائر به حساب می آید. در واقع او به عنوان بازیکن به تمامی افتخارات مهم فوتبالی که یک بازیکن میتواند ااشه باشد، دست یافت.

اما در افتخارات فردی، علاوه بر انتخاب به عنوان بهترین بازیکن جوان جام جهانی، یا بهترین مدافع، او عنوانی را کسب کرده که به دست آوردنش چندان برای یک مداقع در فوتبال رسم نبوده و اصلا آسان نیست. بله، کسب توپ طلا فوتبال، آن هم برای دو مرتبه برای قیصر. این امر نشان می دهد تا چه اندازه این بازیکن فراتر از یک مداقع صرف بوده است. افتخاری که در دنیای فوتبال امروزی بیشتر برای هافبک ها و مهاجمان است. و دیگر بت شکن این مسئله فابیو کاناوارو ایتالیایی بود. اما بکن بائر توانست که برای دو مرتبه این عنوان ارزشمند را کسب کند. کهنشان میدهد تا چه حد از کیفیت فنی و استاندارد بالایی برخوردار بوده است. شاید یکی از مهم ترین دلایل آن نیز نقش سوئیپر او در زمین بود. نقشی که کم تر بازیکنی قادر به انجام آن است.

سال 1977 سال خداحافظی فرانتس بکن بائر از بایرن و آلمان

سرانجام پس از سال ها بازی در تیم ملی آلمان و تیم بایرن مونیخ، در سال 1977 فرانتس از این دو تیم خداحافظی کرد. او در 103 بازی که در تیم ملی انجام داد، در 50 بازی کاپیتان تیم بود. البته که پیش تر نیز او به دلیل قدرت بالای رهبری بدون بازوبند نیز به خوبی تیم را هدایت میکرد. به همین خاطر نیز به قیصر فوتبال شهرت پیدا کرد. اما در رده باشگاهی این پایان کار برای او نبود. فوتبال آمریکا که در آن سال ها در تلاش برای جلب مخاطب بود، پس از جذب پله این بار به سراغ بکن بائر رفت. تا این بازیکن به عضویت تیم نیویورک کاسموس این کشور در بیاید. پس از چند سال حضور در آمریکا، قیصر دوباره به کشور بازگشت و این بار لباس تیم هامبورگ را بر تن کرد.

او دو سال انتهایی فوتبال خود را در باشگاه هامبورگ گذراند. تا سرانجام در سال 1983 به صورت رسمی و برای همیشه از مستعطیل سبز خداحافظی کند. شاید تا سال ها دنیای فوتبال با فقدان مدافعی به کیفیت فرانتس بکن بائر مواجه بود. و جالب آنکه به واسطه تجربه بالا و البته قدرت رهبری و شخصیت کاریزماتیکی که داشت، خیلی سریع به عنوان مربی به فوتبال بازگشت. تا جایی که بدون هیچ گونه مدرک مربیگری و در سال 1984 سکان هدایت تیم فوتبال آلمان غربی را به عهده گرفت. او در پاسخ به انتقادات به این موضوع، میگفت که استادان فوتبال چه چیزی میخواهند به من یاد بدهند؟ شاید نتایجی که با تیم ملی آلمان به دست آورد، نشان دهنده صحت این حرف او باشد. نتایجی که بسیاری از مربیان بزرگ در دستیابی به آن ناکام ماندند.

تاریخ سازی قیصر فوتبال در عرصه مربیگری

شاید این جمله بکن بائر در پاسخ به منتقدینی که عدم مدرک مربیگری او را زیر سوال میبردند، با نتایجی که به دست آورد، کاملا درست از آب درآمد. حضور در فینال جام جهانی 1986 و کسب مقام نایب قهرمانی، اولین تجربه بکن بائر در تیم آلمان بود. اما در دومین دوره هدایت این تیم، قیصر فوتبال آلمان موفق شد، تا مقام قهرمانی جام جهانی 90 ایتالیا را برای ژرمن ها به دست بیاورد. تا پس از ماریو زاگالو اسطوره برزیلی، به دومین فردی تبدیل شود تا هم به عنوان بازیکن و هم مربی فاتح این جام میشود. در آن سال ها هیچ کسب به نبوغ بکن بائر و قدرت بالای رهبری او شکی نداشته باشد. خونسردی بکن بائر پس از قهرمانی 90 و قدم زدن در زمین المپیکو رم از صحنه های جالب این جام بود. او در این مورد گفت:

من در آن لحظه به ‌شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودم، اما دوست داشتم که تنها باشم و این فصل از فعالیت‌ فوتبالی ام را ببندم. در حقیقت این آخرین بازی من به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود و آن لحظه هم به نوعی، زمانی بود که باید از این سمت خداحافظی می‌کردم.فرانتس بکن بائر

در هر صورت میراث جاودانه قیصر فوتبال برای همیشه باقی خواهد ماند، و آنچه که او برای فوتبال انجام داد، در ذهن هواداران فوتبال باقی میماند. میراثی که غرور و افتخار برای تیم ملی آلمان و باشگاه بایرن مونیخ، و اعتبار و جذابیت بیشتر برای تاریخ فوتبال بود. شاید مدافعان انگشت شماری به کیفیت و افتخارآفرینی قیصر فوتبال آلمان در دنیا وجود داشته باشند. اما آنچه مسلم است، آسمان فوتبال دنیا تا ابد یک ستاره ویژه در دل خود خواهد داشت. دانکه فرانتس